'ഞാൻ അച്ഛന്റെ കയ്യിൽ തന്നെ മുറുകെ പിടിച്ചിരുന്നു; എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു', അച്ഛന് കൊവിഡ് ബാധിച്ച അവസ്ഥയെ കുറിച്ച് രേവതി!

ജീവിതത്തിൽ തളർന്നുപോയ അവസരത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് നടി . അച്ഛന് കൊവിഡ് ബാധിച്ച അവസ്ഥയെ കുറിച്ച് ആണ് രേവതി സംസാരിക്കുന്നത്. " ഊട്ടിയിൽ ജോലിക്കിടയിൽ നിരന്തരം മുടങ്ങാതെ ഉള്ള പതിവ് ഫോൺ കാൾ അച്ഛന് ചെയ്തു.നാലാം തീയതി.!ചക്കര എന്താ എടുക്കണേ? "എന്ന ചോദ്യത്തിൽ കാൾ തുടങ്ങി. എന്തോ ഒരു പന്തികേട് തോന്നിയിരുന്നു അച്ഛന്റെ ശബ്ദത്തിൽ.അച്ഛാ,വാട്ട്‌ ഹാപ്പെൻഡ്? ആർ യൂ ഓക്കെ ദെയർ??എന്ന എന്റെ ചോദ്യത്തിന് മറുപടി വൈകി ആണ് പറഞ്ഞത് തിരിച്ച്. ചെറിയ ഒരു വയ്യായ്മ ഉണ്ട്", എന്നുപറഞ്ഞു തുടങ്ങിയ പോസ്റ്റ് ആണ് ഇപ്പോൾ വൈറൽ ആകുന്നത്. രേവതിയുടെ വാക്കുകൾ! ഊട്ടിയിൽ ജോലിക്കിടയിൽ നിരന്തരം മുടങ്ങാതെ ഉള്ള പതിവ് ഫോൺ കാൾ അച്ഛന് ചെയ്തു.നാലാം തീയതി.!ചക്കര എന്താ എടുക്കണേ? "എന്ന ചോദ്യത്തിൽ കാൾ തുടങ്ങി. എന്തോ ഒരു പന്തികേട് തോന്നിയിരുന്നു അച്ഛന്റെ ശബ്ദത്തിൽ.അച്ഛാ,വാട്ട്‌ ഹാപ്പെൻഡ്? ആർ യൂ ഓക്കെ ദെയർ??എന്ന എന്റെ ചോദ്യത്തിന് മറുപടി വൈകി ആണ് പറഞ്ഞത് തിരിച്ച്. ചെറിയ ഒരു വയ്യായ്മ ഉണ്ട്. ജലദോഷം ആണ് വേറൊന്നുമില്ല പേടിക്കാൻ,മോൾ ടെൻഷൻ ആകണ്ട, വർക്ക്‌ നടക്കട്ടെ എന്ന് പറഞ്ഞ് കാൾ അവസാനിപ്പിച്ചു.മനസ്സിന് ഒരു സമാധാനവും ആ കാളിന് ശേഷം കിട്ടിയില്ല. ALSO READ: വർക്കിൽ ആകെ തിരക്കും.അമ്മയും എന്റെ കൂടെ ഊട്ടിയിൽ ആയിരുന്നു.ഒരു 15 മിനിറ്റ് ശേഷം അമ്മയുടെ കാൾ. "അച്ഛന് വയ്യായ്മ ഉണ്ട് ടാ", നിന്നെ വിളിച്ചിരുന്നോ? "എന്ന ചോദ്യം ആകെ എന്നെ തളർത്തി.ഞാൻ ഡ്യൂട്ടി അവസാനിപ്പിച്ച് നേരെ വീട്ടിലേക്ക് എത്തി. നമ്മൾ ഒരുമിച്ച് അച്ഛനോട്‌ സംസാരിച്ചു.സാധാരണ ഉള്ള ജലദോഷം പോലെയാണ്,അഡ്ജസ്റ്റബിൾ ആണെന്നൊക്കെ ഉറപ്പ് നൽകിയെങ്കിലും എവിടെയോ എന്തോ സമാധാനം ഇല്ലായിരുന്നു. പുതിയ ജോലിക്ക് ജോയിൻ ചെയ്ത ഉടനെ ലീവ് എടുത്ത് വരണ്ട എന്ന് അച്ഛൻ മനസ്സിൽ വിചാരിച്ചു പറയുന്നതാണെന്ന് ഒരു സംശയം ഉള്ളിൽ എനിക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു.അച്ഛനും അമ്മയും ഞാനും അടങ്ങുന്ന നമ്മുടെ ലോകത്തിൽ നമ്മൾ പരസ്പരം അറിയാത്തതോ പറയാത്തതോ ആയ ഒന്നും തന്നെ നിലനിൽക്കാത്തതിനാൽ പെട്ടെന്ന് മനഃപൂർവം പറയണ്ട എന്ന് മാറ്റി വെയ്ക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ ആ നിമിഷം തന്നെ അറിയാൻ കഴിയും. കാര്യങ്ങൾ കൈ വിട്ട് പോകാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു രണ്ട് ദിവസത്തിനുള്ളിൽ. വിളിക്കുമ്പോൾ സംസാരിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല, ശബ്ദം നഷ്ടപെടുന്നു, ഭക്ഷണം പൂർണമായും, കഴിക്കുന്നില്ല,മുഴുവനായും ക്ഷീണിത്താനായി.നിന്ന നിൽപ്പിൽ തന്നെ കിട്ടിയ വണ്ടിക്ക് ഞാനും അമ്മയും തിരിച്ചു നാട്ടിലേക്ക്. ഊട്ടിയിൽ ലോക്ക്ഡൌൺ തുടങ്ങുന്നതിന്റെ തലയദിവസം.കോയമ്പത്തൂർ വരെ ബസ്സിൽ, അവിടുന്ന് രാത്രി ട്രെയിൻ.വെളുപ്പിനെ തിരുവനന്തപുരം സ്റ്റേഷനിലെത്തിയ നമ്മൾ അച്ഛനുമായി നേരെ കോട്ടയ്ക്കകം ഗവണ്മെന്റ് ആശുപത്രിയിലേക്ക് പോയി.അച്ഛനെ RTPCR ടെസ്റ്റിന് വിധേയമാക്കി.മറ്റൊരു ആരോഗ്യപ്രേശ്നങ്ങളോ, അസുഖങ്ങളോ ഒന്നും തന്നെ ഇല്ലാത്ത മനുഷ്യനാണ് എന്റെ അച്ഛൻ. ALSO READ: ശരീരത്തെ അത്രയും ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന, കാത്ത്സൂക്ഷിക്കുന്ന,ഡെയിലി വർക്ക്‌ ഔട്ട്‌ റൊട്ടിന്സ് ഉള്ള ആൾ. ഒരു പക്ഷെ എന്റെ 26 വയസ്സിൽ ഞാൻ ആദ്യമായി ആണ് അച്ഛനെ ഇത്ര ക്ഷീണാവസ്ഥയിൽ കാണുന്നത്.നേരിട്ട് കണ്ടപാടേ ഞാൻ ആകെ വിറച്ചു. അമ്മയും ആകെ എല്ലാരീതിയിലും മനസ്സ് കൈവിട്ട നിലയായിരുന്നു. കണ്ണുകൾ അച്ഛനെ കണ്ടപാടേ നിറഞ്ഞൊഴുകാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഞാൻ സ്വയം ഇല്ലാത്ത ശക്തിയൊക്കെ വരുത്തി എടുത്തു. ടെസ്റ്റ്‌ എടുത്ത് റിസൾട്ട്‌ സൈറ്റിൽ അപ്‌ലോഡ് ആകാൻ സമയം എടുക്കും. മരുന്നുകളും,ഫ്രൂട്സുമൊക്കെ വാങ്ങി അവിടെന്ന് നേരെ തിരുവനന്തപുരത്തെ താമസസ്ഥലത്തെത്തി.അച്ഛന് കൊടുക്കുന്ന ഭക്ഷണമോ വെള്ളമോ ഒന്നും നേരെ കഴിക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. മരുന്നെടുത്ത് ഉറക്കം ആയിരുന്നു. ആ കിടപ്പിൽ തന്നെ സഹിക്കാൻ പറ്റാത്ത ദൃശ്യം ആയിരുന്നു. ചുരുണ്ട് കൂടി, ചെറിയ കുളിരും തുടങിയിരുന്നു. റിസൾട്ട്‌ ഞാൻ ഇടയിൽ ഇടയിൽ കയറി നോക്കിയെങ്കിലും വന്നിട്ടില്ലായിരുന്നു. ടെസ്റ്റ്‌ എടുക്കാൻ അവർ മൂക്കിനുള്ളിലേക്ക് കയ്യറ്റിയപ്പോൾ വേദനിച്ചു എന്നുറക്കത്തിനിടയിൽ പറഞ്ഞു.എനിക്ക് അത് ഒത്തിരി വിഷമമുണ്ടാക്കി.ഒരു 6 മണി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ നമ്മൾ കടന്നുപോയത് അതിഭീകരമായ സന്ദർഭങ്ങളിലൂടെയായിരുന്നു. തളരാൻ തുടങ്ങി അച്ഛൻ മുഴുവനായും. റിസൾട്ട്‌ വരാത്തതിനാൽ ആംബുലൻസ് അറേഞ്ച് ചെയ്യാൻ കഷ്ടം ആയിരുന്നു തുടക്കത്തിൽ. ആ സമയത്ത് ഏതൊക്കെയൊ മനുഷ്യർ എന്നെ ചേർത്തു പിടിച്ചു.കാര്യങ്ങൾ ചലിക്കുന്നുണ്ടെകിലും ഞാൻ ഹാലൂസിനേറ്റഡ് പോലെ ആയിരുന്നു.എന്റെ മനസ്സൊക്കെ ആകെ ചിതറി പോയിരുന്നു.എന്താ ഏതാ എന്നൊന്നും അറിയില്ല, 10 മിനിറ്റിനുള്ളിൽ ആംബുലെൻസ് എത്തി. അച്ഛനെ ഉള്ളിൽ ആക്കി ഞാൻ കയറി. ആംബുലൻസിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു ചേട്ടൻ പറഞ്ഞു "വിഷമിക്കരുത് "എന്ന് (ഞാൻ ആ വാക്കുകൾ ഒരിക്കലും മറക്കില്ല ). അമ്മ ആൾമോസ്റ്റ് മെന്റലി ലോസ്റ്റ്‌ ആണ്. ഒ.പി എടുത്ത് അകത്ത് കയ്യറ്റി.സ്പോട്ടിൽ x-ray എടുത്തു,ടെസ്റ്റ്‌ അവിടെ വെച്ച് തന്നെ വീണ്ടും ചെയ്തു.ടെസ്റ്റ്‌ ചെയ്യുമ്പോൾ ഉള്ള വേദനയിൽ അച്ഛൻ അസ്വസ്ഥനായിരുന്നു.ഞാൻ അച്ഛനെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു.പോസിറ്റീവ് ആണ് എന്ന് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു. ഒരു മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ അച്ഛൻ ശർദിച്ചു.വട്ടിയൂർകാവ് ഫസ്റ്റ് ലൈൻ ട്രീറ്റ്മെന്റ് സെന്ററിലേക്ക് മാറ്റാൻ വേണ്ടിയുള്ള തിടുക്കങ്ങൾ. ആംബുലൻസ് വരുന്ന സമയം വരെ ബെഡിൽ ഇൻജെക്ഷൻ കൊടുത്ത് കിടത്തി.എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അച്ഛന്റെ കൂടെ അച്ഛനെ തലോടി ഞാനിരുന്നു."ഒന്നൂല്ല, പെട്ടന്ന് ശെരി ആക്കാം,ഇപ്പോൾ കണ്ണടച്ച് ഉറങ്ങിക്കോ അച്ഛൻ"എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു.ആ നിമിഷങ്ങളിൽ ഞാൻ കടന്ന് പോയ അത്രയും ആഴത്തിലുള്ള ചിന്തകളിലൂടെ മുൻപ് ഒരിക്കലും ഞാൻ പോയിട്ടില്ല .ബില്ലിന്റെ ആവശ്യത്തിന് ഒ.പി ഭാഗത്തേക്ക്‌ ഞാൻ വേഗം ഇറങ്ങിയപ്പോൾ അച്ഛന്റെ കൂടെ ഒരേ സമയത്ത് കൊണ്ട് വന്ന പോസിറ്റീവ് ആയ ഒരു മനുഷ്യൻ മരണപ്പെട്ടിരുന്നു.ആ മനുഷ്യന്റെ മകൻ ചങ്ക്പൊട്ടി കരയുന്നുണ്ട്.ഞാൻ ആകെ തളർന്നു പോയി ആ കാഴ്ചയിൽ.ഞാനും കരഞ്ഞു ഒരു ഭാഗത്ത്‌ നിന്ന്. എന്തൊരു അവസ്ഥയാണിത്. അമ്മ ആകെ ടെൻഷനിൽ ആണ്.എന്റെ എല്ലാ ശക്തിയുമെടുത്ത് അമ്മയെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.കുറച്ച് സമയം കഴിഞ്ഞ് ആംബുലൻസ് വന്നു.അച്ഛനെ നമ്മൾ അടുത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോയി. അച്ഛനെ മാത്രം അവർ ഉള്ളിലേക്ക് പ്രവേശിപ്പിച്ചു.ഞാൻ അടുത്തേക്ക് പോയി"ഒന്നൂല്ല, ചക്കരേ, ഉടൻ ഓക്കെ ആകും, ട്രസ്റ്റ്‌ മീ.. യൂ ആർ മൈ യൂണിവേഴ്സ്, ഐ ലവ് യൂ ടു ദി പീക്ക്"എന്ന് കൈ മുറുക്കെ പിടിച്ച് പറഞ്ഞു. അച്ഛൻ കരഞ്ഞു.. ഞാൻ അതുവരെ പിടിച്ചു നിന്ന എന്റെ അവസാന ശക്തിയും ചോർന്ന് പോയി. വണ്ടി ഗേറ്റ് കടന്നതും റോഡിന്റെ ഒരു വശത്ത് ഞാൻ ഇരുന്ന് പൊട്ടി കരഞ്ഞു. അമ്മ എന്നെ ചേർത്തുപിടിച്ചു പൊട്ടികരഞ്ഞു.98ശതമാനം ഓക്സിജൻ ഉണ്ട് അച്ഛന്,മറ്റ് രോഗങ്ങൾ ഇല്ലാത്തതിനാലും പൂർണ ആരോഗ്യവാനായതുകൊണ്ടും മറ്റ് തലങ്ങളിൽ അസുഖം പോയില്ല. നിലവിലുള്ള അസ്വസ്തകളിലുള്ള ട്രീറ്റ്മെന്റ് ആണിപ്പോൾ അച്ഛന് നടക്കുന്നത്.ഇന്നലെ മുതൽ ആരോഗ്യം മെച്ചപ്പെടുന്ന സന്തോഷം തരുന്ന അപ്ഡേഷൻസാണ് അച്ഛനിൽ നടക്കുന്നത്. ജീവിതത്തിൽ എത്രയേറെ വെല്ലുവിളികൾ നെഞ്ച് നിവർത്തി നിന്ന് നേരിട്ടിട്ടുള്ള, നീ നിയായിരിക്കുക മറ്റുള്ളവരെ പോകാൻ പറ എന്ന വാക്കിൽ എന്നെ ചേർത്തുപിടിക്കുന്ന,വ്യക്തമായ നിലപാടുകളുള്ള, മനുഷ്യരെ ചേർത്ത് പിടിക്കുന്ന,യൂ ലിറ്റിൽ കോംറേഡ് എന്ന് എന്നെ നോക്കി കുഞ്ഞിലേ വിളിക്കുന്ന, എനിക്ക് ജീവിക്കാൻ ആവേശം ഉണ്ടാക്കുന്ന, ഞാൻ ഈ ലോകത്തിൽ ഏറ്റവും സ്നേഹിക്കുന്ന, എന്റെ ചിരിയുടെ കാരണമായ,എന്റെ എക്സിസ്റ്റൻസിന്റെ കാരണമായ, എന്റെ പ്രിയ കൂട്ടുകാരനായ എന്റെ അച്ഛന് എന്റെ ഒരായിരം സ്നേഹം..

'ഞാൻ അച്ഛന്റെ കയ്യിൽ തന്നെ മുറുകെ പിടിച്ചിരുന്നു.നേരെ തിരുവനന്തപുരം മെഡിക്കൽ കോളേജിൽ', അച്ഛൻ കൊവിഡ് ബാധിതൻ ആയ ശേഷം നടന്ന സംഭവങ്ങളെ കുറിച്ച് രേവതിയുടെ വാക്കുകൾ!